Masaya ang araw ko, kahit medyo masakit ang ulo, wala kasiakong masyadong tulog, sinurpresa kasi namin ng mga kaklase
ko nung hayskul ang isa pa naming kaklase, debut kasi n’ya.
Masaya naman, binulaga namin s’ya sa bahay nila, with cakes
and candles and balloons and party hats pa ‘yun ha, kaya nga
sobrang tuwa n’ya eh, tapos diretso kami ng atc, alabang town
center ‘yun para sa hindi nakakakalam, at dumiretso kami sa
tgifriday’s para kumain sana, pero wala ng table para sa aming
labing-apat, kaya lumipat kami sa gerry’s grill tapos ‘dun na nga
nagpasyang chumibog. Masarap naman ang pagkain, dami ngang
inorder eh, may sisig, liempo, kare-kare, manok (‘yung gerry’s fried
chicken sobrang sarap) at madami pang iba. Siyempre todo kain
ako, at kami, double rice with ice cold pepsi bilang panulak.
Nakakatuwa nga eh, ‘yung mga babae papicture picture taking
na lang dun, ang ingay nga nila eh, may song number pa, parang
mini chorale, sabi pa nila – ‘nandirito kami ang barkada mong tunay
aawit sa’yo, sa lungkot o ligaya, hirap o ginhawa kami’y kasama.’
Medyo cheesy, chummy, at baduy nga eh pero ok na din naman,
wala namang pansinan ‘dun, kahit na pang-elitistang mall ‘yun.
‘Tapos lumamon s’yempre bayad(hindi ko alam kung magkano pero
sa tantiya ko medyo may kamahalan ‘yun) at naglakad na kami
palayo, kala ko nga uwian na eh, pero hindi pa pala, picture taking
moments pa at naghanap lang sila ng magandang background. Ayun
todo pose ‘yung mga kaklase kong babae, nakakatuwa
nga eh, ang lalaki na nila, at namin nga. Tapos sakay na kami ng
nirentahang van, nasabi ko na sa sarili ko na uwian na nga. Sabi ko
kay third na isa kong classmate na tulog ako sa kanila
kasi gabi na at mahirap ng umuwi, tapos nagsama pa ko ng isa pang
kaklase namin para hindi lang ako ‘yung magoovernight. Tapos ‘yun
bumaba na kami ng van, nagpaalam at dumiretso na sa bahay nina
third. Bumili kami ng 1.5 litres na coke at sprite at kropek para
may snack kami. Ayun lamon ulit kami. Masaya, kwentuhan,
ayaw nga magpatulog ang sobrang tawanan. Tapos madami pang
napag-usapan na hindi pwedeng ilagay sa walang kwentang tulang
ito dahil baka magalit si Chairman Laguardia sa ‘kin. Sa totoo,
gusto ko lang namang magsalaysay patungkol sa nangyari sa
sorpresang birthday blow-out, pero hindi ko alam kung paano ito
wawakasan. Ang hirap talaga gumawa ng tula, kaya sabi ko
kay third habang umiinom ng sprite at kumakain ng kropek –
‘mas madaling gumawa ng bata kaysa gumawa ng tula ngunit ang
responsibilidad ng una’y hindi nalalayo sa huli.’
Maaaring maraming sumalungat sa akin
pero tula ko ‘to at gumawa na lang kayo ng sarili ninyong tula o
pwede din siguro ng bata.
