Ang bagong naririnig na background music ngayon nitong aking blog (kung naririnig n'yo man) ay ang kantang Gloomy Sunday na base sa ilang urban legends ay tinatawag ding "The Hungarian Suicide Song" (1933). Makailang beses nang na-ban ang awit sa iba't-ibang estasyon sa radyo sapagkat masyado raw itong masalimuot at malungkot ang ipinahahatid na mensahe. Sinasabi ng ilang mga haka-haka na ito ay naging inspirasyon upang magpakamatay ang ilang mga katao, lalo na sa Europa. Sa kabila ng mga kuwento, makailang beses na ring naisalin ang kanta. Itong aking pinili ay bersyon ni Billie Holiday(1941), isang jazz performance artist sa Amerika. Ito ang lyrics ng awitin:
Sunday is gloomy,
My hours are slumberless
Dearest the shadows
I live with are numberless
Little white flowers
Will never awaken you
Not where the black coaches
Sorrow has taken you
Angels have no thoughts
Of ever returning you
Wouldn’t they be angry
If I thought of joining you?
Gloomy sunday
Gloomy is sunday,
With shadows I spend it all
My heart and I
Have decided to end it all
Soon there’ll be candles
And prayers that are said I know
But let them not weep
Let them know that I’m glad to go
Death is no dream
For in death I’m caressin’ you
With the last breath of my soul
I’ll be blessin’ you
Gloomy sunday
Dreaming, I was only dreaming
I wake and I find you asleep
In the deep of my heart here
Darling I hope
That my dream never haunted you
My heart is tellin’ you
How much I wanted you
Gloomy sunday
BoteLenovela
Friday, August 24, 2007
Wow!
Bagong template, lumang laman. Gusto ko lang nang bagong bihis, kahit na sobrang chummy ng desayn, mas maaliwalas naman kaysa noon. Hindi ko alam kung representasyon ito sa kung ano ang nabago sa akin, basta, heto muna ang pagtitiyagaan.
Mamimiss ko 'yung dating template.
Mamimiss ko 'yung dating template.
Thursday, August 09, 2007
Tula(n)
Tunghayan mo ang lupa,
uhaw na uhaw sa bawat
patak ng ulang luha sa mata
ng mga nanunuyong sikmura.
Tunghayan mo ang langit,
na namumugto sa agos ng tubig -
ulan, luha, na nagpapatahan
sa iyak ng mga nangangailangan.
Tunghayan mo ang iyong sarili,
na nawiwili sa pagmamasid
ng naglalarong lupa at langit
at mistulang batang naiinggit.
uhaw na uhaw sa bawat
patak ng ulang luha sa mata
ng mga nanunuyong sikmura.
Tunghayan mo ang langit,
na namumugto sa agos ng tubig -
ulan, luha, na nagpapatahan
sa iyak ng mga nangangailangan.
Tunghayan mo ang iyong sarili,
na nawiwili sa pagmamasid
ng naglalarong lupa at langit
at mistulang batang naiinggit.
Tuesday, August 07, 2007
Lasing
Minsan na lang tayo magkausap, hindi na nga tayo halos nagkikita. Matagal na rin pala ang nakalipas. Naalala ko noon, iniwanan natin ang lahat sa salitang mahirap.
Hindi ko alam kung lasing ka na no'n, kung epekto na iyon ng ininom nating Black Label na tinakas mo mula sa tukador ng tatay mo dahil sabi mo rebelde ka. Hindi ako naniwala, hindi kita pinaniwalaan, hindi ko naman kasi alam ang ibig sabihin ng salitang rebelde.
Hindi ko alam kung lasing ka na no'n, kung lasing ka na sa mga mababangong salitang pilit kong ipinakakain ko sa'yo. Sabi mo busog ka na, pero hindi ako tumigil, pinilit ko ang sarili ko sa natatanaw kong maliit na patlang sa puso mo. Akala ko liwanag 'yung nakikita kong tumatagos mula doon, mali pala ako, sumuka ka tuloy.
Hindi ko talaga alam kung lasing ka na, kaya naglakas loob na akong magtanong. "Naparami ka na ata, nahihilo ka na ba?" sabi ko ng marahan. Tiningnan mo lang ako - mata sa mata, isip sa isip, puso sa puso, kaluluwa sa kaluluwa. Nagsasalita iyong mga mata mo, hindi ko maintindihan, pero mukhang sinasang-ayunan ito ng puso at isip mo, tumatango kasi sila sa bawat kislap ng paningin mo. Pero biglang nagkalas ang titigan natin, hindi ako nakakilos, iginalaw mo bahagya pababa ang mukha mo, biglaan kang nagsalita, sa mahina mong boses. "Hindi ako nahihilo, hindi nahihilo ang isang rebelde." Tapos, sumuka ka.
Hindi ko alam kung lasing ka na no'n, kung epekto na iyon ng ininom nating Black Label na tinakas mo mula sa tukador ng tatay mo dahil sabi mo rebelde ka. Hindi ako naniwala, hindi kita pinaniwalaan, hindi ko naman kasi alam ang ibig sabihin ng salitang rebelde.
Hindi ko alam kung lasing ka na no'n, kung lasing ka na sa mga mababangong salitang pilit kong ipinakakain ko sa'yo. Sabi mo busog ka na, pero hindi ako tumigil, pinilit ko ang sarili ko sa natatanaw kong maliit na patlang sa puso mo. Akala ko liwanag 'yung nakikita kong tumatagos mula doon, mali pala ako, sumuka ka tuloy.
Hindi ko talaga alam kung lasing ka na, kaya naglakas loob na akong magtanong. "Naparami ka na ata, nahihilo ka na ba?" sabi ko ng marahan. Tiningnan mo lang ako - mata sa mata, isip sa isip, puso sa puso, kaluluwa sa kaluluwa. Nagsasalita iyong mga mata mo, hindi ko maintindihan, pero mukhang sinasang-ayunan ito ng puso at isip mo, tumatango kasi sila sa bawat kislap ng paningin mo. Pero biglang nagkalas ang titigan natin, hindi ako nakakilos, iginalaw mo bahagya pababa ang mukha mo, biglaan kang nagsalita, sa mahina mong boses. "Hindi ako nahihilo, hindi nahihilo ang isang rebelde." Tapos, sumuka ka.
Saturday, August 04, 2007
Wowowee!
Sa Luzon , sa Visayas, at sa Mindanao;saan man sulok ng mundo,
hahatakin ko kayo,
mang-uuto sila, sa bawat isa,
at maghahatid ng huwad na ligaya.
Kadugo, kababayan, at kapamilya
sa bawat sulok ng mundo
na may Pilipino, ito'y para sa inyo
kanluraning kapitalismo
ang nakatago naming papremyo.
Wowowee sinong 'di mawiwili,
dahil sa game na 'to 'di maiisip magsisi.
Wowowee naloloko ang marami,
sa pera umiikot ang Wowowee!
Sa loob at labas ng ating bansa,
saan ka man nagmumula
pang-uuto lumalala,
kasama ko kayo na magpapaloko,
ganyan kung mangapital
ang kapamilya mo. (Wowowee!)
Wowowee sinong 'di mawiwili,
dahil sa game na 'to, pinepeke ang swerte,
Wowowee nauuto ang marami,
ika'y laging talo sa Wowowee,
'pagkat naloko ka ng Wowowee.
Wowowee! Wowowee! Wowowee!