isinilang ka bilang ‘sang manlalakbay –
dagat at bundok ay nasa iyong kamay.
Saan man ang iyong naising puntahan,
‘wag mangamba, kalawaka’y ‘yong tahanan.
‘Sang arkitekto ka ring maituturing,
pagbuo ng tugma’y sa’yo hinihiling.
Lahat ng sukat ay alam mo ang lihim;
pagtayo ng saknong, ‘kaw ang dapat sundin.
Ikaw rin, makata, ay ‘sang kusinero;
dahil tula ang iyong ipiniprito
at niluluto. Dahil mga sahog mo
ang wika’t salitang pagkain ng tao.
Anu’t ano pa man ang ‘yong mga balak,
hindi ka dapat lamunin ng bagabag.
Dahil diyos ka ng sariling mundo at
walang makapipigil sa’yo’t aawat.
‘Di ka dapat matakot kahit kanino,
dahil walang sinumang haharang sa’yo.
‘Pagkat sa mundo ng tula’y sarili mo
ang pinakamakapangyarihang tao.
BoteLenovela
