kung kumakalam ang tiyan?
'Yung parang kumukulo ba,
'yung parang humihilam?
Pareho lang pala ang ramdam
'pag umiibig, may suklam;
saya, alimuom ng kahirapan.
BoteLenovela
Pagbabago
[Paglalaro muli sa maikling-maikling kuwento.]
Oo, sasabihin ko na sa'yo.
Nitong mga nagdaang araw, napansin kong nagbabago na ang pagtingin mo sa 'kin. Gusto sana kitang tapatin, pero hindi ko naman alam kung paano kita kakausapin.
'Yung dati mong pagtingin at pagaruga, hindi ko na ramdam ngayon. 'Yung dati mong pagmamalasakit [pagdala ng pagkain, paghaplos, pagkausap] -- lahat 'yun, hindi ko na nararanasan. Hindi ko alam kung kailan nagsimula ang lahat, o baka, kailan natapos ang lahat.
Wala na akong magagawa, may iba na sigurong pumupukaw ng atensyon mo. Ganito na lang siguro ang pakay ko sa mundo -- at ang tanging hiling ko na lang, huling nais ko sa lahat, ay huwag akong patayin at kainin ng kung sinu-sino, lalo na, ikaw.
Oo, sasabihin ko na sa'yo.
Nitong mga nagdaang araw, napansin kong nagbabago na ang pagtingin mo sa 'kin. Gusto sana kitang tapatin, pero hindi ko naman alam kung paano kita kakausapin.
'Yung dati mong pagtingin at pagaruga, hindi ko na ramdam ngayon. 'Yung dati mong pagmamalasakit [pagdala ng pagkain, paghaplos, pagkausap] -- lahat 'yun, hindi ko na nararanasan. Hindi ko alam kung kailan nagsimula ang lahat, o baka, kailan natapos ang lahat.
Wala na akong magagawa, may iba na sigurong pumupukaw ng atensyon mo. Ganito na lang siguro ang pakay ko sa mundo -- at ang tanging hiling ko na lang, huling nais ko sa lahat, ay huwag akong patayin at kainin ng kung sinu-sino, lalo na, ikaw.
Monday, May 21, 2007
Pagtanda, Pagtanda
Hindi ko maintindihan
ang ibig sabihin
ng edad.
Nakakatuwa 'yung
tatay ko, hindi n'ya
kasi ako inabutan.
Mahaba ako matulog,
maaga s'yang umaalis,
tineks na lang n'ya ko.
Nakakatuwa din
'yung mga dati kong kaklase.
Tineks din nila ako.
Pero, malabo pa din para
sa 'kin, ang kahalagahan
ng pagtanda.
Para sa akin, ito
ay sangkalan ng pagmamarka,
ng kaibahan sa isa't isa.
Hindi ko maintindihan,
ang kahalagahan at
importansya nito.
Parang kahapon lang
naman, diecisiete
lang ako.
ang ibig sabihin
ng edad.
Nakakatuwa 'yung
tatay ko, hindi n'ya
kasi ako inabutan.
Mahaba ako matulog,
maaga s'yang umaalis,
tineks na lang n'ya ko.
Nakakatuwa din
'yung mga dati kong kaklase.
Tineks din nila ako.
Pero, malabo pa din para
sa 'kin, ang kahalagahan
ng pagtanda.
Para sa akin, ito
ay sangkalan ng pagmamarka,
ng kaibahan sa isa't isa.
Hindi ko maintindihan,
ang kahalagahan at
importansya nito.
Parang kahapon lang
naman, diecisiete
lang ako.
Sunday, May 06, 2007
Halala(n)ang Pag-asa
I.
Palapit na ang eleksyon,
palapit na ang halalan.
Marami nang naglulustay ng kayamanan,
nang pangako, sayang hindi ako nakapagrehistro.
II.
Sayang talaga. Hindi ako umabot,
isang linggo pa kasi tapos ng eleksyon
ako tutuntong sa tinatawag nilang
tamang edad. Nakakainis.
III.
Ang dami nanamang pangako. Sa tv,
sa radyo, kahit sa friendster, may mga
pulitiko ng nagbubulalas ng kumukulong
pangako ng kayamanan at kaayusan.
IV.
Ang tanong, bakit mayroon pang mga
naniniwala? Bakit may sumasampalataya?
Hindi ako nawawalan ng pag-asa, pero
wala lang talaga akong tiwala.
V.
Nakakalungkot man isipin, sarilihan na
ang labanan. Siguro meron pa namang
hindi lang sarili nila ang iniisip, siguro
meron pa ring nagmamalasakit. Siguro, 'asan?
VI.
Nasa sinapupunan pa? Naglalaro pa
sa lansangan? Nagpapakadalubhasa sa
kolehiyo? ? Tinapon sa basura? O baka
nasa isip pa lang ng dalawang tao?
VII.
Nakakatawang isipin na ang maaaring sumalba
sa atin, 'yung mag-aangat sa estado (tutupad ng pangarap etc.),
eh baka pinabayaan ng lumangoy mag-isa at mamatay.
Maaaring wala na, maaaring limot na. Magisip-isip ka.
Palapit na ang eleksyon,
palapit na ang halalan.
Marami nang naglulustay ng kayamanan,
nang pangako, sayang hindi ako nakapagrehistro.
II.
Sayang talaga. Hindi ako umabot,
isang linggo pa kasi tapos ng eleksyon
ako tutuntong sa tinatawag nilang
tamang edad. Nakakainis.
III.
Ang dami nanamang pangako. Sa tv,
sa radyo, kahit sa friendster, may mga
pulitiko ng nagbubulalas ng kumukulong
pangako ng kayamanan at kaayusan.
IV.
Ang tanong, bakit mayroon pang mga
naniniwala? Bakit may sumasampalataya?
Hindi ako nawawalan ng pag-asa, pero
wala lang talaga akong tiwala.
V.
Nakakalungkot man isipin, sarilihan na
ang labanan. Siguro meron pa namang
hindi lang sarili nila ang iniisip, siguro
meron pa ring nagmamalasakit. Siguro, 'asan?
VI.
Nasa sinapupunan pa? Naglalaro pa
sa lansangan? Nagpapakadalubhasa sa
kolehiyo? ? Tinapon sa basura? O baka
nasa isip pa lang ng dalawang tao?
VII.
Nakakatawang isipin na ang maaaring sumalba
sa atin, 'yung mag-aangat sa estado (tutupad ng pangarap etc.),
eh baka pinabayaan ng lumangoy mag-isa at mamatay.
Maaaring wala na, maaaring limot na. Magisip-isip ka.